در شرایطی که دلار دو نرخی شده است، بسیاری بر این باورند که قیمت دلار همچنان صعود خواهد کرد. این باور می تواند باعث:
اول. انتقال نقدینگی سرگردان به بازار ارز و افزایش تقاضا برای دلار به بهانه سرمایه گذاری
دوم. افزایش سهم دلار، طلا و سایر کالاهای با دوام و مسکن در پرتفلیوی پس انداز خانوار و کاهش سهم سپرده های بانکی بشود.
کاش آماری وجود داشت که می توانست ببینیم در مدت چند هفته گذشته چند درصد سپرده گذاران در بانکها سپرده های خود را برداشت کرده اند. این آمار بویژه درباره سپرده گذارانی که سپرده های پنج ساله با نرخ بهره 14 تا 17 درصد داشته اند، جالب خواهد بود. راهی که برای تست این نظریه وجود دارد این است:
همیشه درصدی از سپرده گذاران سپرده های خود ار از بانکها خارج می کنند، دلایل اینکار می تواند نیازهای خانوادگی و اتفاقات غیر مترقبه باشد. درصد مذکور را برای مدت مشابه زمانی برای سالهای گذشته باید محاسبه کرد و ماه گذشته را با ماه مشابه در سالهای گذاشته مقایسه نمود. در صورتی که درصد در ماه گذشته بالاتر باشد و این تفاوت از نظر آماری قابل توجه آنوقت می توانیم ادعا کنیم که تحولات بازار ارز توانسته اند به طرز قابل توجهی پرتفلیوی پس انداز خانوار ایرانی را متحول کنند.
در چنین شرایطی افزایش نرخ بهره سپرده های بانکی اولین گام منطقی در جهت افزایش هزینه فرصت اینکار برای سپرده گذاران است. با افزایش بازده سپرده های بانکی علاوه بر جلوگیری از برداشت سپرده ها دولت می تواند جلوی شکل گیری یک حباب در بازار ارز را بگیرد و از روان شدن موجودی ریال مردم به این بازار و افزایش تقاضا برای دلار جلوگیری نماید.
سر خیابان فرصت 