هنوز می توان امید را برگزید

سیزده بدر آمد و شانزده بدر هم آمد و همه دیگر برمی گردند سر کار و زندگی. دروغ چرا امسال موقع تبریک سال نو و نوروز می ترسیدم، از سالیکه در پیشرو داریم. تصویر قشنگی ندارد. بقول آقای لیلاز می تواند سال از دست رفته باشد.  خیلیهای دیگر هم این نگرانی را دارند، در یادداشتها و تحلیلهایشان هم از این ترس می گویند و کاملا محقند، اعداد و آمار و شرایط کلان کشور معلومند، ولی من نمی خواهم از نگرانی بنویسم.

می دانید چند روز پیش داشتم درباره مفهوم برابری فکر می کردم، ما چرا برابریم؟ چون خدا ما را برابر آفریده است؟ آیا شرایط زندگی همه ما برابر است؟ پس این برابری در چیست؟ بنظرم آمد که این برابری در یک مفهوم بسیار ساده است: ما همه برابریم چون همه زنده هستیم و نعمت زندگی را داریم. ما زنده ایم، ما امروز می توانیم نگران باشیم، می توانیم نومید باشیم ولی باز زنده هستیم. بقیه شرایط این اصل را عوض نمی کنند. بهره وری اقتصادی ما، نرخ رشد اقتصادی کشورمان و دهها شاخص دیگر می توانند تغییر کنند ولی ما باز زنده هستیم. و تا زنده هستیم می توانیم زندگی کنیم.

بار آخری که تهران بودم دوست خوب و همکلاسی دوران شریفم سیامک دل زنده یک نمایشگاه عکاسی برپا کرده بود، راستش را بگویم در سکوت شهر و در آن روزهای زمستانی حسی که دیدن آگهی نمایشگاهها و برنامه های هنری به من می داد مانند حس آویختن قاب عکس نو در یک خانه ماتم زده و عزادار بود. این حس را هیچوقت به سیامک نگفتم ولی بود، شاید به همین دلیل به دیدن نمایشگاهش نرفتم. همه چیز بنظر بیفایده می آمد. اما امروز افسوس می خورم. می دانید چرا؟ چون آویختن قاب عکسی نو در خانه ماتم زده مقدار زیادی شجاعت می خواهد و به حجم بزرگی از امید احتیاج دارد. ما زنده هستیم، زندگی رو به جلو می رود و اینها واقعیاتی هستند که تغییر نخواهند کرد.

در سال جدید علیرغم چالشهای اقتصادی ما همچنان زنده ایم و همچنان می توانیم زندگی کنیم. مردم هنوز جاده چالوس را بند می آورند و هنوز خرید عید می کنند. مردم ما زنده اند، پس اقتصاد ما زنده است. درست است آنقدر که فکر می کنیم می تواند شاید رشد نکند ولی در اصلش تغییری ایجاد نمی کند.  دادوستد در جریان خواهد بود، قیمتها تغییر خواهند کرد و زندگی ادامه خواهد داشت. و می دانید اگر به هر دلیلی نخواهید رو بجلو بروید، درجا خواهید زد. رو بجلو تنها جهتیست که زندگی دارد. این پیش رفتن آسان نیست ولی جایی که چالشها واقعیت زندگی هستند نباید فراموش کنیم ترسیدن از آنها یک گزینه است، گزینه دیگر امیدوار بودن است. ما می توانیم انتخاب کنیم که نترسیم و به پیش برویم.