چند هفته دیگر به پایان ترم بیشتر نمانده است. امروز در کلاس آمار بازرگانی موضوعات مقاله های پژوهشی ترم و کارهایی را که بچه های کلاس کرده بودند را مرور کردیم. رویدادهای ماههای گذشته باعث شده است نصف کلاس موضوعاتی را در مورد رابطه نژاد و تحصیلات یا درآمد یا احتمال زندان رفتن در آمریکا انتخاب کنند. یک گروه هم درباره رابطه بودجه تبلیغاتی و تعداد آرای کسب شده در دور اول انتخابات تحقیق می کرد. کلا جالب بود.
َعلاوه بر این کارها این روزها در دانشگاه درگیر تهیه مدارک و مستندات لازم برای تمدید «مهر تایید» یا Accreditation کالج هم هستیم. مدرسه ما جزء مدارس AACSB هست و هر پنج سال یکبار برای ادامه عضویت و داشتن این مهر اعتباری باید مدارک لازم را ارائه کند و پذیرای یک هیات سه نفره از روسای مدارس بازرگانی مشابه باشد. رییس مدرسه بازرگانی دانشگاه گزنوای نیویورک برای دور اول بازرسی هفته پیش به دانشگاه ما آمد و در جلسه های مختلف با هیات علمی شرکت کرد تا این مدارک را مرور کند و تغییرات لازم را گوشزد کند. این مدارک شامل برنامه راهبردی توسعه مدرسه در پنجسال آینده، گزارش فعالیت پنجسال گذشته، مقالات منتشر شده توسط هیات علمی، فعالیتهای علمی و گزارش رشته های جدیدالتاسیس می باشد. خوشبختانه برنامه ام بی ای MBA که من مدیرش هستم کارنامه خوبی دارد.
در سه سالی که سرپرست این برنامه و معاون کالج بوده ام تعداد دانشجویانش به 165 رسیده اند و علیرغم اینکه در اکثر مدارس تعداد دانشجویان برنامه ام بی ای در حال کاهش است برنامه ام بی ای دانشگاه ما یک رشد پیوسته ده درصدی داشته است. علاوه بر این 50 نفر دانشجوی بین المللی جذب برنامه شده اند. درآمدهای برنامه هم زیاد شده اند و 65 درصد افزایش نشان می دهند.
در حال حاضر در این برنامه در سه گرایش مدرک ام بی ای داده می شود این گرایشها عبارتند از بازرگانی بین الملل (International Business)، حسابداری (Accounting)و مدیریت شبکه عرضه (Supply Chain Management). بخاطر اهمیت صنعت حمل و نقل در ایالت جورجیا و وجود فرودگاه آتلانتا بعنوان پررفت و آمدترین فرودگاه جهان و بندر ساوانا، یک بندر اصلی پذیرای کشتیهای باری سنگین، تقاضا برای مدیریت شبکه عرضه بالاست. از طرف دیگر ایالت جورجیا در حال حاضر یکی از سه ایالت اصلی آمریکا در تولید فیلم و محصولات موسیقیاییست. با پیش بینی تقاضای احتمالی برای مدیران و کارشناسان مدیریت در این صنعت در سال گذشته پیشنهاد اضافه شدن یک گرایش به برنامه ام بی ای را در مدیریت صنایع سرگرمی و ورزشی (Sports and Entertainment Management) ارائه کردم که پذیرفته شد. برای این گرایش یک درس درباره اقتصاد ورزش و فیلم طراحی کرده ام که امیدوارم به زودی آنرا ارائه کنم.
کار اجرایی در دانشگاه وقت گیر هست ولی بسیار آموزنده هم می باشد و چیزهای زیادی را درباره دانشگاه و نحوه مدیریت و برنامه ریزی در آموزش عالی یاد گرفته ام. برخی نکته ها هست که اینجا مهم هستند ولی در ایران یا سایر کشورهای در حال توسعه در برنامه ریزیها لحاظ نمی شوند. ما در یک بازار رقابتی زندگی می کنیم حال آنکه به لطف سیستم کنکور در ایران سهمیه های همه مشخص است و جایی برای رقابت سالم و نیروبخش وجود ندارد.
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟