ژنو هنوز ادامه دارد

بینندگان عزیز توجه بفرمایید.
بینندگان عزیز توجه بفرمایید.
[مارش پیروزی]
وسط برنامه کارتون ساعت پنج بعد از ظهر، تنها ساعت تفریحی که در دهه شصت داشتیم تا جنگ را فراموش کنیم. مارش پیروزی شروع شده بود. رزمندگان اسلام ارتباط سپاههای پنجم و ششم ارتش بعثی را قطع کرده بودند. و مارش پیروزی داشت به ما خبر یک پیروزی را اعلام می کرد و بعد گوینده می گفت:
«منتظر اخبار تکمیلی از جبهه های حق علیه باطل باشید»
گاهی کارتون برمی گشت ولی روز سپاه ششم و پنجم دیگر کارتونی در کار نبود. آن موقعها در کرج شبکه دو را خوب دریافت نمی کردیم. رفتم بیرون با دمشقیها فوتبال بازی کنم ولی فکرم پیش کارتون نیمه کاره ام ماند. امروز دوباره آن حس انتظار آمده است سراغم. در توئیتر اخبار را دارم دنبال می کنم. از «شکاف» به «کلمه بندی» رسیده ایم و وزیر خارجه روسیه اعلام کرده استکه «توافق نزدیک» است. و ما منتظر اخبار تکمیلی هستیم. اینبار امیدوارم کارتون زندگی ما بیخود قطع نشده باشد.

الان انگار باید بنویسم. این چند روز بعد از مدتها سر یک موضوع همه توافق دارند و آن پایان دادن به تحریمهاست. اگر این تلاش به پیروزی برسد همدلی ما هم در آن نقشی داشته است و اگر نرسد، باز باید با همدلی به استقبال عواقبش برویم. شاید بد نباشد این درس را بخاطر داشته باشیم از اختلاف ما و کشورهای غربی دشمنان منطقه ای ما بیشترین سود را می برند. آقای خرازی راست می گوید در صورت  امضای توافق امشب شب عزای اعراب و اسراییل است. شاهزاکشورهایی که سی و چهار سال به بهانه اختلاف ایران و آمریکا چک سفید امضا از منافع ملی ما به حساب منافع خودشان می کشیدند. شاید وقت آن رسیده باشد که از خودمان بپرسیم کسانیکه ایران را در طی سالهای گذشته به مخاصمه با دولت آمریکا و انزوای بین المللی کشانده اند آیا از سوی کشورهایی تشویق نمی شدند که پیروز این رویدادها بودند و از این انزوا سود می بردند؟ چرا سیاستمداران آمریکایی هر چه به کشورهای حاشیه خلیج فارس نزدیکترند ضدایرانی ترند و سازش ناپذیرتر بنظر می آیند؟ آیا قدرت گرفتن این گروهها در منطقه باعث سعادتمند شدن مردم ایران و تحقق دمکراسی یا حقوق برابر می شود؟ خودمان را گول نزنیم، آنچه که در افغانستان طالبان، در سرحد پاکستان، در سوریه تحت کنترل شورشیان، در مصر کودتاچیان، در لیبی آزاد و در عربستان روی داد و روی می دهد دمکراسی نیست و  نتیجه دمکراتیکی هم نخواهد داشت. هیچ کس فکر نمی کند از دل این کشورها یک جامعه مردم سالار با نظام سیاسی دمکراتیک بیرون بیاید. در خونریزیهای که در منطقه روی می دهد بیگناهان رنج می برند. مقصر را هر کس که بدانیم یک وظیفه ملیست که جلوی چنین رویدادهایی را در کشور خودمان بگیریم.