دیشب با ژوزف براچ، استاد مارکتینگ دانشگاه صحبت می کردم. ژوزف قبلا سرپرست مرکز بین الملل دانشگاه بوده است و الان مشاور امور بین الملل رئیس دانشگاه است. علاوه براین در دانشگاه کوروینیوس بوداپست که یک دانشگاه خصوصی است، عضو هیات علمیست. علاوه بر این در کوروینیوس یک مرکز پژوهشی درباره دانشجویان بین المللی دارد که بانک اطلاعاتی این دانشجویان را تشکیل داده است. دیشب می گفت در مجارستان 900 دانشجوی ایرانی مشغول ادامه تحصیل هستند. و از این جهت ایران مقام اول یا دوم را در مجارستان دارد. نکته جالبی بود.
ژوزف خیلی با انرژی دنبال گسترش ارتباطات بین المللی است. با کالج دارثموث قرارداد مبادله دانشجو امضاء کرده است. هفته آینده از رومانی استاد مدعو می آورد و همزمان با دانشگاههای آلمانی مشغول مذاکره است. از عدم تحرک دانشجویان مجارستانی شکایت می کرد. ژوزف یادگار دوران کمونیسم است. دانشگاه کوروینیوس که الان خصوصیست و نام یکی از پادشاهان قرون وسطای مجارستان بر آن است، قبلا دانشگاه کارل مارکس بوده است. مجسمه اش را هنوز دارند، ژوزف می گفت»چون بخشی از تاریخ دانشگاه است» فکر می کنم چون بخشی از گذشته همه آدمهایی مثل ژوزف هم است. در هر صورت با وجود اینکه ژوزف می گوید زمان کمونیسم برای مردم فقیر بهتر بوده است تعداد دانشجویان دانشگاه از صد هزار نفر در 1990 به چهارصد هزار نفر در 2005 افزایش پیدا کرده است و چهار برابر شده است. در حالیکه جمعیت مجارستان رشد منفی دارد و سال گذشته آمار مرگ و میر از ارقام زاد و ولد بیشتر بوده است.
سر خیابان فرصت 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟