صدایمان را بشنوند

مهماندار یونانی هواپیمایی کیش ایر اخراج شد چون نام خلیج فارس را خلیج گفته بود. دولت اعلام کرد که سند ورود هواپیماهای خطوط خارجی به ایران نمایش نام خلیج فارس بر روی نمایشگرهایشان است…. جالب است نه؟

یک خاطره  تعریف کنم سالهای آخر دهه شصت بود و ساها تازه مجددا فعال شده بود و در پروازهای خارجیش کارگو (بار) حمل می کرد و بعضی از این مسیرها برای خلبانان ساها تازگی داشت. چند نفری هم انتقاد می کردند شاید مسیرهای معمول بهتر باشد و اینجاها کجاست. یک روز پدر داشت برای کسی توضیح می داد که چرا لازم است خلبانان ساها در همه مسیرهای ممکن پرواز کنند. گفت: «باید صدایمان را در همه برجهای مراقبت بشنوند، تا بدانند که هستیم، پرواز می کنیم» اما امروز نباید نگران باشیم که صدایمان دارد محو می شود؟.

 هواپیماییهای کشورهای جنوب خلیج فارس سهم اصلی ترانزیت آمریکای شمالی و کشورهای شبه قاره هند را در دست دارند. حتی هواپیمایی ترکیه پروازهای آفریقایی دارد که مسافر آمریکایی را از شیکاگو به کنیا می برد.  و اما هواپیمایی ما کجاست؟ وقتی مسافری که از خارج وارد ایران می شود و مقصدش تبریز یا مشهد است ترجیح می دهد با ترکیش ایر و یا قطر و یا امارات پرواز کند، آدم نگران می شود که آیا در برجهای خودمان هم صدایمان شنیده می شود یا نه.

چنین اظهار نظرهایی گرچه انگیزه مقدسی دارند اما نشان می دهند که هنوزنگاه  استراتژیک حاکم بر هواپیمایی ما نگاه محلی و بومیست و نه  یک نگاه جهانی و نه حتی یک نگاه منطقه ای. وقتی هواپیماییهای ما در مسیرهای بین المللی قدرت رقابت ندارند. وقتی صنعت ما از یک طرف اسیر تحریمهاست و از یک طرف اسیر قیمتگذاریها   و سیاستهای دیگر دولتی  و بالهایش بسته  و بسته تر می شود. حالا دو تا شرکت هواپیمایی هم بیایند در ایران بگویند خلیج فارس، چه دردی دوا می شود وقتی در همه برجهای مراقبت پر ترافیک دارند می گویند» خلیج» یا «خلیج عربی»

باید بود، باید پرواز کرد تا بود.