علی فرحبخش عزیز دوست دوران موسسه نیاوران و از اولین ستون نویسهای اقتصادی نسل ما این روزها در عزای پدری نشسته است که از قضات نامدار کرمانشاه بود و از وکلای برجسته. گرچه همه به زندگیهای توفانی در سرزمین ما عادت کرده اند ولی مرحوم فرحبخش سهمی بیش از بقیه از بی وفایی روزگار دید. برایش آرزوی آرامش و صبر می کنم. روزهای راحتی نیستند.
اگر مرحوم فرحبخش عمری پر از ثمر داشت که تربیت فرزندانی برومند و دانشمند نتیجه آن بود؛ سامر اخشابی در ابتدای زندگی بود. دانش آموخته بیست و شش ساله دانشگاه تهران که دانشجوی سال آخر دکترای دانشگاه جورجیا تک پریروز صبح بعد از بستری بودن برای بیش از یک ماه درگذشت. امروز دانشگاه برایش مراسم یادبودی برگزار کرد. سالن پر از دانشجویان جورجیا تک بود، بچه هایی از ایران، آمریکا، هند و اروپا. پدر و مادر سامر هم آنجا بودند، دو معلم تنکابنی که فرزندی برومند را تربیت کردند و امروز همه از دستاوردهایش می گفتند و از مرگ زود هنگامش. سامر را نمی شناختم ولی کیست که از شنیدن خبر پژوهشگری که همه استادانش او را دانشجویی استثنایی می دانند متاسف نشود؟
زندگی ادامه پیدا می کند و فرشتگان مرگ می گذرند.
سر خیابان فرصت 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟