آزاد کردن شبکه های اجتماعی

یادداشت خوبی دارم می خوانم درباره نقش شبکه های اجتماعی در مذاکرات اخیر. برای اولین بار در تاریخ معاصر یک کانال رسمی خارج از چهارچوبهای سنتی دیپلماتیک برای مکاتبه و برقراری ارتباط باز شده است. هم سیاستمداران و هم شهروندان از شبکه هایی مانند فیس بوک و توئیتر و یوتیوب برای ابراز نظرشان استفاده کردند.  فکر می کنم وزیر خارجه فرانسه وقتی باعث شد مذاکرات در دور دوم به نتیجه نرسد توقع نداشت در صفحه فیس بوکش به سه زبان زنده ناسزا دریافت کند. خیلی از ما این حرکت را محکوم کردیم. ولی آیا از طرف دیگر باعث نشد تا صدای بخشی از مردم، یا گروهی از افرادی که تحت تاثیر این اقدام او بودند، شنیده شود؟ زمانیکه در ژنو پنج بعلاوه یک در برابر هیات ایرانی نشست به لطف این شبکه ها وجود وحدت ملی بین ایرانیان درباره لزوم پایان دادن به تحریمها و رسیدن به یک توافق نیازی به تایید نداشت. امیدوارم نظام سیاسی کشور متوجه شده باشد که این شبکه ها ابزاری هستند برای حفظ هویت ایرانی و دفاع از منافع کشور. تعامل از طریق این شبکه ها باعث شکوفایی بحث و گفتگوی اجتماعی می شود و به روند تکامل سیاسی کشور و مشارکت مردم کمک می کنند. چقدر خوب است که این روزها که کارایی این شبکه ها به اثبات رسیده است شاهد باشیم دسترسی آزاد به آنها برای همه ایرانیان ممکن شده است. وقت آن رسیده است که همه ایرانیان بتوانند در دنیای مجازی حضور پیدا کنند.