باور کنند جدی هستیم؟

گری سیک یک یادداشت بسیار کوتاه درباره گزینه حمله به سوریه و این استدلال که این حمله باعث می شود تا ایران آمریکا را جدی بگیرد نوشته است،. حیفم آمد ترجمه اش نکنم:

یکی از ادعاهایی که در حمایت از ایده کریه حمله نظامی به سوریه مطرح می شود این است که این کار باعث می شود تا ایران ایالات متحده آمریکا را جدی بگیرد. من انگیزه این بحث را می فهمم. وقتی ایده شما پشتوانه محکمی ندارد شما به هر چیزی که بتواند باعث تغییر افکار عمومی بشود متوسل می شوید. ولی بیایید به واقعیت نگاهی بیاندازیم.

ربع قرن پیش ایران تصمیم گرفت یک برنامه هسته ای را شروع کند. در طی این مدت ایالات متحده همسایگان شرقی و غربی ایران را اشغال کرده است. ما ایران را با نیروی مسلحی محاصره کرده ایم که ایرانیان قدرتی دربرابرش ندارند. ما بدترین تحریمهای تاریخ را بر اقتصادشان تحمیل کرده ایم و تجارت خارجیشان را طوری مختل کرده ایم که پول ملیشان ارزش خود را به شکلی غیرقابل باور از دست داده است. با موافقت ضمنی ما دانشمندان هسته ای ایشان ترور شده اند و ما تقریبا و تحقیقا در مخربترین حمله سایبری تاریخ علیه سایتهای هسته ای ایشان  شرکت داشته ایم. هواپیماهای کنترل از راه دور ما بر فراز خاک ایران پرواز شناسایی می کنند و حریم هوایی این کشور را نقض می کنند …. باز هم ادامه بدهم؟

ایرانیان در طول این مدت به صورت آرام و تدریجی ولیکن پیوسته و پایدار توانایی های هسته ای خود را افزایش داده اند و با طی این روند به «امکان» تولید سلاح هسته ای نزدیک تر شده اند.  آنها تا الان دو برابر زمانی را صرف کرده اند که سایر کشورهای جویای سلاح هسته ای برای دستیابی به سلاح هسته ای گذرانده اند و هنوز سلاح هسته ای نساخته اند. ایرانیان می گویند که اصولا سلاح هسته ای نمی خواهند. حالا دولت جدیدی بر سر کار آمده است که می گوید بدنبال یافتن راه حلی برای بن بست هسته ای از طریق مذاکره است.

جدا فکر می کنید آنها باور ندارند که ما جدی هستیم؟ و یک حمله محدود نظامی به سوریه قرار است باعث شود تا نظر آنها عوض بشود و وضع بهتر شود؟