آسیب شناسی اقتصاد ورزش ایران ادامه..

سرمقاله امروز دنیای اقتصاد که نوشته جناب اسلامیان است را می خواندم و فکر کردم بد نیست یک موخره هم درباره مطلب قبلی بنویسم.   همانطور که ایشان گفته اند دویست سکه برای قهرمانان المپیکی بهای شادی ملت ایران از این پیروزیها نیست. ولی حتی اگر دویست سکه، چهارصد یا پانصد سکه هم پرداخت شود باز هم روزی تمام می شود. تفاوت در دادن ماهی یا یاددادن ماهیگیریست. فکر می کنم باز باید بر این نکته تاکید کرد، که حمایتهای دولتی نه دائمی خواهند بود و نه کافی و نه برای طولانی مدت در جامعه ورزشی ما قابل توجیه. قهرمان چهارسال پیش یا هشت سال پیش المپیک امسال قهرمان نبود که سهمی از قدرشناسی ما ببرد. لازم است نوع دیدگاه ما به این مسایل عوض شود.