پدران پیروزی

دارم اظهار نظرها را درباره موفقیت تیم ملی در جام ملتها می خوانم. از کریهایی که برای آقای قطبی خوانده شده و می شود بگذریم. چقدر باعث تاسف است که خیلیها با یک لحنی حرف می زنند که آدم می فهمد موفقیت تیم ملی را بخاطر اختلافشان با آقای قطبی نمی توانند بپذیرند و برایشان شیرینی این پیروزیها تلخی شکست رویاهای شخصیشان است.
البته همه چیز به بازی با کره وابسته است ولی تا همین جا هم تیم نتیجه خیلی خوبی گرفته است و واقعا مقتدرانه صعود کرده است. البته پیروزی هزار پدر دارد و شکست یتیم است. اما یک خسته نباشید حسابی به بچه های تیم ملی باید گفت.
حالا اگر کره را شکست بدهیم همه چیز مدیون همه کس بوده است الا آقای قطبی ولی اگر ببازیم همه چیز تقصیر ایشان است.  کاش پدران پیروزی یکبار به برادری رضایت می دادند و اینقدر ادعای پدری نداشتند.