امروز داشتم فیلم Fat Man and Little Boy را می دیدم. فیلم جالبیست درباره ساخت اولین بمب اتمی و تیمی که ساختنش. یک فکر همینجوری که موقع تماشای فیلم به سرم زد این بود که اگر هیتلر و موسولینی دانشگاههایشان را پاکسازی نکرده بودند، آمریکا هیچوقت آن قدرت پژوهشی لازم برای شکافتن اتم و ساختن بمب را پیدا نمی کرد. طنز تاریخی جالبیست! آلمان به بمب نرسید چون هیتلر برای رسیدن به مدینه فاضله و نژاد پاک آریایی اساتید آزاداندیش، چپگرا، اقلیت نژادی و یهودی را از دانشگاههای آلمان اخراج کرده بود. و به این ترتیب تمام مغزهای لازم برای ساخت بمب اتمی سر از آمریکا درآورده بودند. سوپرمن آریایی هیتلر فیزیک اتمیش خوب نبود.
بعد یادم افتاد که این منحصر به آلمان نبوده است. انقلابیون فرانسه لاووازیه را با گیوتین اعدام کردند چون سرمایه دار بود. اما اگر روش باروت سازی لاووازیه نبود ارتشهای فرانسه انقلابی هیچوقت نمی توانستند از آن انقلاب دفاع کنند و قبل از رسیدن به میدان نبرد مهماتشان تمام می شد. خلاصه برای مایی که با بحث تعهد و تخصص بزرگ شدیم جالب است که یادمان بیاید تاریخ آدمهایی را که تخصص را فدا کرده اند نمی بخشد. کلا یک فکر همینجوری ساده.
سر خیابان فرصت 
این موضوع که فرار دانشمندان و اقتصاددانان به امریکا کمک کرده در کتاب در ذهن اقتصاددانان بارها مورد توجه قرار گرفته است و مودیگلیانی و فریدمن و سولو و ساموئلسون به آن شااره کرده اند.
سلام من تا این نوشته رو تو گودر خوندم اومدم بگم که خوندن نمایشنامه ی کپنهاگ نوشته مایک فرین رو اکیدا توصیه می کنم! توی این نمایشنامه که خیلی هم کوتاهه دقیقا به مکالمه بین بوهر و شاگردش هایزنبرگ که توی ساختن بمب موثر بود اشاره شده و چون بور به شدت اخلاق گرا بود شدیدا هایزنبرگرو نقد میکنه و اینجاست که شرحی که هایزنبرگ از روند ساخته شدن بمب وچرایی ساخت اون میاره خیلی جالبه و ادمو به این نتیجه می رسونه که چقدر سر هیچی ممکنه یهو یه فاجعه بار بیاد!
مرسی از معرفی نمایشنامه اگر پیدا کنم حتما می خوانمش.