جای تو بودم، تاریخ می خواندم. دوست خوبم که این روزها دلت برای بلوار مدرس تنگ شده است، جای تو بودم این روزها تاریخ می خواندم. دردها و رنجهای ملل بیشمارند. شکستهایشان بیشتر از پیروزیهایشان هستند و نومیدیها فراوان. با اینحال زندگی ادامه پیدا می کند و تاریخ و مردم ماوراء حوادث و جاه طلبیها باقی می مانند. این نامه ایست که قبل از انتخابات نوشتم:
«کاش تهران بودی، دوباره انرژيها زیاد شده است، دوباره خیلیها می گویند که چه نمی خواهند و می خواهند دربازی باشند تا آن نشود که شد. ….
شبها ده شب به بعد ميادین شلوغ مي شوند. در تلویزیون برای اولین بار مناظره مي بینی دو کاندیدا یکدیگر را به چالش می گیرند، در خیابان مردم دارند بحث می کنند….شايد ما دمکراتیک شده ایم و من بی خبرم. بعد آن بغضی گلویت را می گیرد که مدتهاست فراموشش کرده ای و یادت می آید اینجا ایران است. مجلس را به توپ بستند ولی مشروطه نمرد، رضاخان با چکمه های قزاقي از قزوين به تهران آمد ولی آزادی نمرد. مصدق در احمدآباد در تبعید بود ولی هنوز در دل مردم ما زنده است…عجب تبعیدی فرستادنش. بعد می فهمی که تظاهر می کردي که امیدی نداری، ولی چقدر دلت برای امیدواري، برای خود امید تنگ شده است. و می فهمی خودت را گول می زدی. همه مثل آن دختري هستیم که سر ولیعصر شال سبزی دور دستش پیچیده است و کارت تبلیغاتی می دهد. امید و آرزوهایمان را هرگز فراموش نمی کنیم.
خلاصه من امیدوارم»
من هنوز امیدوارم، امید اصولا چیز خوبیست، امید بهترین داراییها و حسهاست. دوست خوبم شاید شب سیاه باشد ولی ساعت می تواند بهترین ساعت عمر ما و تاریخمان باشد.
سر خیابان فرصت 
ولی وقتی می بینی همه اون مناظره ها،همه اون زنجیرهای سبز و ….بخشی از یک نمایشنامه بوده، از حماقتی که دچارش شدیم،از اینکه بازی خوردیم حالمون بد می شه.یه آزادی نسبی بی سابقه قبل از 22 خرداد برای یه سرکوب گسترده ای که از عصر 22 خرداد با حمله به ستاد موسوی در قیطریه کلید خورد و یا حتی از 21 خرداد با قطع sms کلید خورد.
نه نمایش نبوده و خودت هم می دونی. تحلیل کن با مغزت، ببین چی، کجا و چرا اتفاق افتاده است. با احساسات چیزی تحلیل نمی شود.
سلام دوست گلم.مدت هاست که وبلاگ شما رو می خونم ولی بار اول هست که دارم نظر می دهم.اول می خواستم از شما به خاطر این وبلاگ خوبتون که نگاه من روبه اقتصاد عوض کرد تشکر کنم.اما یه سوال از شما داشتم واونهم اینه که آیا ما باید از انتخاب شدن مجدد احمدی نژاد باید ناراحت بشیم (منظورم اینه که انتخاب نشدن موسوی واقعا ناراحتی داره) من با توجه به این که دانشجوی رشته اقتصاد نیستم اما با خوندن وبلاگ های اقتصادی تا حدودی دید اقتصادی پیدا کردم در این که احمدی تو این 4 سال یه فاجعه اقتصادی بود شک نیست ولی اون چه که من فهمیدم انتخاب موسوی یه فاجعه نبود بلکه خیلی بدتر یه bigbang بودآقای موسوی با این فرشاد مومنی اقتصاد ندان چه بلایی می خواست سر اقتصاد ایران بیاره خدا می دونه شایدبرای من قبل خوندن مطالب اقتصادی تو وبلاگ ها حرف های آقای موسوی مثل عموم طبقه دانشگاهی ایران جالب بود ولی حالا از نظر من حرف های آقای موسوی چیزی جز مزخرفات نبود
به نظر من این فهم پایین اقتصادی جامعه دانشگاهی ما رو می رسونه که پشت آدمی مثل موسوی جمع شدن و کروبی رو با این تیم قوی(البته در مقایسه با دیگرنامزدها) تنها گذاشتن من خودم خیلی در این مورد ها با هم اتاقیام تو خوابگاه بحث کردم ولی مثل آب در هاون کوبیدن بود چون اونها حتی الفبای اقتصاد رو نمیدونستن هیچ حتا فکر می کردن که اقتصاد که علم نیست هر کس می تونه منابع رو خرج کنه وحتی می گفتن اقتصاد دانها با عث بروز مشکلات اقتصادی میشن. منم دیدم حالا که کروبی رای نمیاره به احمدی نژاد رای دادم تا حالشون گرفته شه. الانم اصلا پشیمون نیستم این جامعه ما لیاقتشون همینه نا امیدم نیستم
حالا یه سوالی از شما دارم انصافا طرح های اقتصادی موسوی مثل طرح های احمدی نژاد در سال 84 نبود با این تفاوت که احمدی الان حداقل یه طرح خوب مثل نقدی کردن یارانه هارو داشت که موسوی این رو هم نداشت؟حالا میشه بگی دلیل شما برای حمایت از موسوی چی بود چون من بر اساس همون حرف های شما تو وبلاگتون به این نتیجه رسیدم که موسوی به درد ریاست جمهوری نمی خوره
تو انتخابات هم تقلب نشده اگه فرصت کردم دلایلم رو بعدآ برات می نویسم
به عباسی
دوست عزیز
به نظرشما رای شما به احمدی به خاطر ترس از شکست نبوده؟این که کروبی رو قبول داشته باشین به قول خودتون نسبت به کاندیداهای دیگر ولی به احمدی رای بدین (با این همه تناقضاتی که با هم داشتن)؟!
اینکه شما با مومنی اقتصاد ندون (به قول خودتون)مشکل داشتین از اون طرف خیلی ازکارشناسان و اون وبلاگ نویسانی که شما مطالبشون رو می خوندید امید داشتند که این مسأله حل شدنیست اگه موسوی 100 نبود صفر هم نبود .سوای این ها کروبی و موسوی علاوه بر مسأیل اقتصادی چیزهای دیگه ای هم برای گفتن داشت که بد نبود با مقایسه آنها و دیدن وضعیت کنونی صرف لج کردنمتناقض با ایده آلهایمان رای ندهیم(البته این ها نظر منه )
زیبا بود!
لزوم تاریخ خوندن رو الان بیشتر از هر وقت دیگه ای حس می کنم.
سلام من طرحهای اقتصادی جناب میرحسین موسوی را با برداشتی که از حرفهای دکتر مومنی می شد کرد قبول نداشتم و درباره اش هم نوشتم. اما دعوا بر سر اقتصاد نبود و اینرا هم خیلی ها گفتند. درمورد جامعه هم من جسارت نمی کنم بگم لیاقت مردم چی هست یا نیست، این یکجور استدلال از سر خود بازکردنی هستش که مدتهاست وظیفه توجیه تصمیمات نه چندان درست ما را دارد. من بر اساس لیاقت مردم هم حوادث را توجیه نمی کنم. درباره نقدی کردن یارانه هم طرح خوبی هست ولی راستش این اجراشه که ما رو کشته. تزریق این مبلغ نقدینگی معلوم نیست چه تاثیر تورمی بگذارد. در پایان هم شما کمی درباره مرحوم مدرس بخوانید، یک چیزی درباره ما سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ماست یاد می گیرید. متوجه می شوید هر چیزی را نمی شود به ضرب توجیه قبول کرد.
ممنون از جوابتون.فقط یه سوال طرح هدف مند کردن یارانه ها چه طور می تونه باعث تورم بشه ببینید تا اونجا که من میدونم تورم زمانی به وجود میاد که نقدینگی افزایش پیدا کنه اما این طرح با عث افزایش نقدینگی تو جامعه نمیشه چون مثلا در مورد نان دولت همین الان داره پول واقعی گندم رو به کشاورز میده حالا اگه دولت این پول رو به مردم بده وبعد مردم نون رو گرونتر بخرن مردم این پول رو به نانوا میدن نانوا هم اونو به سیلو میده وسیلو هم اونو به کشاورز میده هیچ خلق پولی اتفاق نمی افته که با عث تورم بشه. تزریق این پول باعث تورم نمیشه بلکه باعث جابه جایی قیمت ها میشه مثلا ممکنه اگر الان نسبت هزینه حمل ونقل به نان 10به 1 باشد این نسبت تبدیل به 18به 1 شودو این نه تنها بد نیست بلکه باعث میشه قیمت ها واقعی بشه در واقع در اون صورت می فهمیم مثلا در جامعه ما هزینه واقعی حمل ونقل به نان در سبد خانه وار باید 18 به 1 باشد که به علت پرداخت یارانه این قیمت به اشتباه 10 به 1 شده است .خیلی دوست دارم نظرتون رو بدونم البته اگه زحمتی نباشه