در جعبه ای شیشه ای زیر نور نورافکنها دو شمشیر ایرانی قرار داده شده اند. کمی بالاتر از آنها شمشیر سومی با قبضه جواهر نشان و نیامش از دیوار آویخته شده اند. دو شمشیر اول را استاد رجبعلی اصفهانی صنعتگر اصفهانی قرن هفده میلادی امضا کرده است. تیغ سوم ضرب قورخانه سلطنتی اصفهان است؛ بالای تیغه نقش شیری ضرب شده است. این سه شمشیر بران که از فولاد آبدیده ساخته شده اند بخشی از هدایای پادشاهان صفوی به تزارهای روسیه بوده اند که اکنون در گالری فریر Freer Gallery شهر واشنگتن دی سی به نمایش گذاشته شده اند.
این نمایش که شامل هدایای پادشاهان صفوی و سلاطین عثمانی به تزارهای روسیه در قرون شانزده و هفده میلادیست از سه غرفه تشکیل شده است. یک غرفه به هدایای پادشاهان ایران و غرفه ای دیگر به سلاطین عثمانی و آخرین غرفه به آثاری که تحت تاثیر این هدایا و کالاها توسط هنرمندان روسی در قرن هفدهم میلادی خلق شده اند اختصاص یافته اند.
قرون شانزده و هفده میلادی دوره ای را تشکیل می دهند که ایران صفویه و ترکیه عثمانی در اوج قدرت خود بودند و روسیه تزاری با گسترش به سوی جنوب در حال ایجاد روابط بازرگانی و تقویت روابط بازرگانی موجود با این دو کشور می باشد. فرستادن هدایا به نشانه دوستی و برای تبلیغ کالاها و صنایع کشور بومی در دربار تزار بیگانه بخشی از رسوم کهن و آداب دیپلماتیکی بوده است که هر سه طرف آنها را با دقت و ظرافت رعایت می کرده اند. هدایای پادشاهان ایرانی به هم شأن روسشان بیشتر شمشیرها و سلیح جواهر نشان؛ لباسها ابریشمی و رداهایی برازنده شاهزادگان درباری و فرشهای گرانبها بوده است. سلاطین عثمانی زین اسب و افسار آراسته به طلا و مروارید و فیروزه و زره های ظریف محکم و گرز و سپرهای مزین به طلا و جواهرات گوناگون به مسکو می فرستاده اند.
این هدایا پس از رسیدن به مسکو در مراسمی خاص و در حضور درباریان و سفرای دیگر کشورها به تزار روسیه ارایه می شده اند. سپس هر هدیه به بخش مخصوص خود فرستاده می شده است و در آرشیوهای کرملین ثبت می شده است. هنرمندان و صنعتگران دربار تزار با مطالعه این هدایا به شبیه سازی از آنها می پرداخته اند. و البته تزارها با لذت از سلیح و زین ارسالی خود استفاده می کردند. نکته ظریفی است که بدانیم تزار فیودور میخاییلویچ با کلاهخودی ترکی و منقش به لا اله الا ا… و مسلح به شمشیری ایرانی به جنگ لهستانیها در سالهای ۱۶۶۷-۱۶۵۴ رفته است.
کیفیت بالای این هدایا و ارزششان باعث دقت در نگهداریشان شده است که حفظ آنها را تا امروز تضمین کرده است. و برای آفرینندگانش جاودانگی به ارمغان آورده است. رجبعلی اصفهانی می تواند آسوده باشد؛ هنوز تیغهای آبدیده او همه را متحیر می کنند.
پ.ن.تصویر کلاهخودیست با ماسک محافظ ساخته شده در ایران در قرن شانزدهم میلادی.
سر خیابان فرصت 
ممنون بابت نوشته زیباتون و اطلاعات جالبی که اینجا گذاشتید….
فقط یک سوال: دادن اینچنین هدایایی خاتمه یافته ؟ یا امروزه هم هدایایی وجود دارند که به روسها یا سایر کشورهایی که هم اکنون با ما مناسبات سیاسی و تجاری و … دارند اعطا میشود؟
آیندگان آنها را به نمایش خواهند گذاشت ؟
احساسشان نسبت به ما همان احساسی است که ما نسبت به شاهان قاجار داریم؟
اصولا هدیه چیز خوبیه?!;)
شاد و پیروز باشید
راستی ؛ اگه فرض رو بر این بذاریم که همچین هدایایی امروزه هم رد و بدل بشه ؛ جنس هدایای امروز احتمالا از جنس «اطلاعات » اند ؛ نه کلاهخود و … اونوقت طرز نمایش دادن اونها در آینده باید جالب باشه ؛ چه موزه های جالبی خواهند داشت!
درباره دوره جدید چیزی نمی دانم این هدایا مربوط به دوره صفویه بود که ایران و روسیه تزاری روابط تجاری گسترده ای داشتند و ایران می خواست روسیه بعنوان متحدش با سلاطین عثمانی وارد جنگ بشود. درباره هدایایی که این روزها رد و بدل می شود اطلاعاتی ندارم ولی مثلا اوباما به ملکه انگلیس آی پاد هدیه داد.
Cool stuff, good to be around DC!