سلام و سال نو مبارک به همگی. همانطور که احتمالا خبر دارید دولت آمریکا مجوز مبادلات دانشگاهی با ایران را صادر کرده است. یک ماه پیش گزارشی درباره وضعیت دانشجویان ایرانی در آمریکا منتشر شده بود. یادداشتم درباره این گزارش در اقتصاد آنلاین منتشر شد. خوشبختانه قبل از انتشار برای انتشارش با نویسنده گزارش استیون دیتو تماس گرفتم که چند نکته ای را برای اطلاع خوانندگان به آن یادداشت اضافه کرد. یادداشت را برای محمد طاهری فرستادم و او فکر می کند که در مهرنامه کار شده است (شلوغی شب :عید وقت سرخاراندن برای کسی نگذاشت) شاید هم کار نشده باشد. ولی به بهانه این مجوز دوست داشتم آن مقدمه را اینجا بیاورم.
استیون دیتو می گوید که هیچوقت از خواندن نامش به فارسی خسته نمی شود و خوب می داند که فامیلیش به این زبان کمی خنده دار بنظر می رسد. وقتی که با استیون درباره چاپ یک خلاصه بسیار مختصر از تحقیقش درباره وضعیت دانشجویان ایرانی در ایالات متحده تماس گرفتم با خوشحالی اجازه داد که اینکار را انجام بدهم. او همچنین خواست که یک مقدمه کوتاه را به مطلب اضافه کنم. پاراگرافهای بعدی از زبان اوست:
من می خواهم خواننده ایرانی نکته ای را بداند. این گزارش بر اساس تز فوق لیسانس من در دانشگاه جورج واشنگتن نوشته شده است جایی که من در رشته «آموزش بین الملل» تحصیل می کرد، شاید این حس نوعدوستی من بود که باعث شد به چالشهای دانشجویان ایرانی علاقمند بشوم.
من دوستان زیادی در ایران دارم که برخی از آنها در حال حاضر در ایالات متحده مشغول به تحصیل هستند و برخی که می خواستند برای ادامه تحصیل به اینجا بیایند بخاطر مسائل خانوادگی و یا مالی موفق به اینکار نشده اند.
واقعیت اینجاست که فقط دولت ایالات متحده است که می تواند به این دانشجویان کمک کند. تنها دولت است که می تواند قوانین اعطای ویزا به ایرانیان را تغییر دهد و زندگیشان را در کشور ما آسانتر یا مشکلتر کند.در نتیجه در گزارشم ناچار بودم برای جلب توجه دولتیان از زبان سیاست و دیپلماسی، زبان ایشان، استفاده کند. این تنها زبانیست که آنها به آن گوش می دهند.
آرزو می کنم که مجبور نبودم از واژه های «دیپلماسی»، «دولت» و «وزارت خارجه» در رابطه با دانشجویان ایرانی استفاده کنم. حقوق دانشجویان ایرانی در ایالات متحده باید محترم شمرده شود، آنها انسان و طالب علمند. ولی در این تحقیق باید زبانی را انتخاب می کردم که توجه سیاستمداران را جلب می کرد. فقط متوجه باشید که علاقه من به کمک به دانشجویان ایرانی بخاطر دوستان ایرانی عزیزیست که دارم و نه بخاطر سیاست یا دیپلماسی. می خواستم خوانندگان شما این نکته را بدانند.
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟