بازار علاءالدین

به علاء الدین رفتیم و چه رفتنی! حظ بصر بردیم. البته دو دستی جیبها را چسبیده بودیم که مبادا بزنند! بازار علاءالدین در خیابان جمهوری پاتوق موبایل فروشها و موبایل بازهاست. همه رقم جنسی پیدا می شود. در کنار خیابان مردم در حال فروش موبایلهای کارکرده خودشان یا دوستانشان هستند. واقعا  برای Arbitrage یا مبادله کالای دست دوم در این بازار باید فکری کرد.

در داخل بازار مغازه های مختلف براندهای مختلفی داشتند. از مغازه ای که جز موتورلا چیزی نداشت تا جایی که همه چیز داشت. گاهی فروشنده با انصافی دوستانه می گفت که این سامسونگ یک جنس بنجل چینیست که فقط حروف سامسونگ را دارد. جالب این بود که واریانس قیمت خود موبایلها زیاد نبود. جایی که واریانس قیمت خودش را نشان می داد نرم افزارهایی بود که روی موبایل می ریختند. در یک مغازه این نرم افزارها ده هزار تومان و در مغازه دیگری برای همان موبایل مجموعش صد هزار تومان بود! در نتیجه قیمت تمام شده موبایلها واریانس بالایی داشت.

نکته جالب اثر رقابت است: چون خود موبایل استاندارد است و فروشنده ها در یک بازار رقابتی هستند قیمت گوشی موبایل ثابت است و نسبتا در مغازه های مختلف ثابت است. اما نرم افزارها جاییست که رقابتی در کار نیست و قیمت انحصاریست. اکثر مغازه ها هم نرم افزارها را فاکتور نمی کنند، در نتیجه فکر کردم که جاییست که سود اصلی را کسب می کنند. حالا سوال اینجاست که چرا خود مردم نرم افزارها را دانلود نمی کنند تا رایگان تمام شود؟ خلاصه تجربه جالبی بود، اگر کلاس سامانهای صنعتی برقرار بود بچه ها را باید برای بازدید علمی می آوردم اینجا!