گاهی اوقات آدم از یک چیزی که انتظارش رو نداشته است خوشحال می شود. شماره ژانویه 2010 مجله Airways را می خواندم. این مجله بخشی درباره تجربه پرواز با هواپیماهای کلاسیک دارد. گزارش این شماره درباره پرواز چارلز کندی خبرنگار این مجله با هواپیمای ایلیوشین 62 هواپیمایی آریا در تابستان گذشته بود. گزارش غیر منتظره ای بود چون هیچکس در هواپیمایی آریا درباره این گزارش و سفر این گزارشگر با این هواپیما خبر نداشت. یکی از دوستان لطف کرد و این گزارش را ترجمه کرد و من حالا نمی دانم آیا جایی می شود منتشرش کرد یا نه. در هر حال برای یکی دو نفر از دوستان مطلب را فرستاده ام و مقاله را اینجا می گذارم تا دوستان دیگر هم آنرا بخوانند.
فراز نهایی مقاله برایم جالب بود و آن نظر کارشناسی برخی ناظران بود:
«برخی از ناظران درباره موفقیت این هواپیما در ایران بدبین بودند. آنها به نکاتی مانند جنبه های ایمنی پروازی از لحاظ عمر و پیچیدگی عملیات پروازی این مدل هواپیما و کمبود زیرساختارهای فرودگاهی کافی برای مدلی که قبلاً در ایران پرواز نکرده بود، اشاره می کردند. من باور دارم نظرات ایشان فقط تا حدی معتبر است. با توجه به تجربه شخصی و مشاهدات خودم، پرواز کاملاً قابل اطمینان بود و عملیات پروازی حرفه ای انجام می شد. هواپیما علیرغم اینکه معمولاً از داخل کابین سخت می توان قضاوت کرد، بسیار زیبا پرواز می کرد…
در ماجرای سانحه شرکت هواپیمایی آریا نکته تازه ای وجود ندارد. فقط درسهای قدیمی راباید دوباره به خلبانان یادآوری کرد: «اگر در مرحله نهايي فرود متعادل نیستید، دور بزنيد.»»
متاسفانه مقاله آنلاین نیست، ولی خلاصه آغازین آن اینجا موجود است:
سر خیابان فرصت 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟