ترم بهار اینجا شروع شد و من دارم درس می دهم. دانشجوها مخلوطی از بچه های مدرسه بازرگانی، مدیریت بهداشت عمومی، مهندسی و بقیه جاها هستند. یک دانشجوی موسیقی هست که به حسابداری تغییر رشته داده و یک دانشجوی معماری هم هست.
هفته های خیلی پربار و البته پرحادثه ای بودند. در کارگاهم با آدمهایی آشنا شدم که با هم خیلی تفاوت داشتند از ورودی 55 برق شریف تا دانشجوی فوق لیسانسی که به دکترا داشت فکر می کرد. ولی همه در یک چیز مشترک بودن: میل به یاد گرفتن ابزار و ایده های نو. آدمهایی که زمین خورده اند (با اجازه از جوانه و رعایت کپی رایت ایمن) ولی همیشه بلند شده اند و راه افتاده اند و راه رفته اند. بودن جور دیگری ندارد. باید رفت، ایستادن ندارد.
حرف از بودن زدم. دیشب یک فیلم درباره ژان پل دوم دیدم؛ «مردی که پاپ شد» ژان پل دوم در میان رهبران جهان قرن بیستم و در میان رهبران دینی غرب این مزیت بزرگ را داشت که زندگی تحت سیطره آلمانها و روسها را با هم تجربه کرده بود. وقتی که هنرپیشه تئاتر بود یک گروه تئاتر زیرزمینی تشکیل داد تا دربرابر سانسور نازیها مقاومت کند و زمانیکه کشیش شد در برابر استیلای کمونیستی مسکو ایستاد. گرچه در سالهای آخر عمرش آماج انتقادات زیادی بود ولی این تجربه باعث شد تا در زمان پاپ شدن یکی از پیشروترین رهبران کلیسا باشد…زمین خوردن و زمین خورده نماندن. باعث شد بروم درباره هانس فرانک فرماندار آلمانی لهستان تحت اشغال یکی دو نکته خواندنی بخوانم باشد برای پست بعدی.
سر خیابان فرصت 
خواهش می کنم.
من هم بابت ارائه ی کارگاه ممنونم. همونطوریکه ایمن گفت بسیار هم برای ما جذاب بود. متوجه شدم مطالب جالب زیادی ازین دست هست که دوست دارم یاد بگیرم. امیدوارم بتونم جدی تر دنبال کنم.
ترم رضایت بخشی پیش رو داشته باشید.