بازاریابی با استفاده از یک رویداد سیاسی

ساعت هشت صبح است و من دارم به رادیوی ملی آمریکا گوش می کنم. National Public Radio (NPR)  یکی از معدود برنامه های خبری در آمریکاست که بولتنهای خبری متعددی درباره مسایل بین المللی و موضوعات روز جهانی پخش می کند. برنامه های آن غالبا ضد جنگ هستند و یکی از اولین رسانه هاییست که اخبار و مصاحبه های دست اولی از عراق و افغانستان تهیه و پخش کرد. این شبکه نقش تعیین کننده ای در آشکار کردن خطاها و اشتباهات سیاست خارجی دولت قبلی آمریکا داشت.  جای تعجبی ندارد که اکثر شنوندگان آن کسانی هستند که اولا اخبار جهانی را دنبال می کنند و ثانیا رای می دهند و ثالثا ضد جنگ هستند و چندان علاقه ای به سیاستهای امپریالیستی نومحافظه کاران ندارند.
مخالفت این قشر  از مردم آمریکا با حمله نظامی به ایران و سیاستهای جورج بوش و سرسختیشان در پذیرفتن تبلیغات شبکه های جنگ طلبی مانند فاکس نیوز باعث شد تا آن دولت   پشتگرم به پشتیبانی افکار عمومی آمریکا و فعالان سیاسی  در انتخاب چنین گزینه ای نباشد. و مخالفان این سیاست هم  رسانه ای برای ابراز نظرشان و مخالفتشان دربرابر جنگ طلبی تندروهای دولت بوش داشته باشند و هم جرات اینکار را.  برخلاف عراق دولت بوش هرگز موفق به شانتاژ کامل افکار عمومی درباره ایران نشد و این تا حدی مدیون رسانه های مستقلی مانند NPR بود. این را بعنوان پیش زمینه بحث داشته باشید.
رادیو داشت با پدر دختر خبرنگاری مصاحبه می کرد که اکنون در تهران زندانیست. او از جمله گزارشگران این رادیو هم بوده است.  طی روزهای گذشته هر روز چند بار این رادیو درباره ایشان خبری بخش کرده است و با خانواده او و یا با عده ای که مترصد چنین فرصتهایی هستند مصاحبه کرده است.  شکی نداشته باشید که این مصاحبه ها بر مخاطب اثری منفی باقی می گذاشت و از ایران در ذهن او تصویری منفی و تاریک ترسیم می کرد:‌ جایی که دختری خبرنگار از ایالتی دور افتاده که در آن ارزشهای خانوادگی مهم تلقی می شود به زندان افتاده است (قصد من تایید این پیام نیست ولی  پیام این برنامه های خبری در این جمله خلاصه می شود.) شما شاید بگویید این نکته تازه ای نیست و ما به تبلیغات منفی علیه کشورمان عادت داریم و این جوسازیها به جایی نمی رسد.

 اما بیایید از دید یک استراتژی Marketing به این قضیه نگاه کنیم.
 Marketing  یا بازارشناسی که ما آنرا به اشتباه فقط بازاریابی می دانیم شناخت رفتار و باورهای مصرف کننده و چگونه تاثیر گذاشتن بر آنها ست. در این علم نقش رسانه ها با توجه به ضریب نفوذ آنها در میان خانوارها و شنونده ها رتبه بندی می شود و تاثیر برنامه های تبلیغاتی مختلف با توجه به تغییرات تقاضا کمی سازی می شود. بعنوان مثال می توان به یک شرکت تولید نشان داد که اگر یک میلیون دلار صرف برنامه های رادیویی درباره محصولش کند دو میلیون و دویست هزار دلار افزایش فروش خواهد داشت و مشتریانش مثلا یازده درصد افزایش خواهند یافت.  چیزی که مهم است پیدا کردن رسانه ای است که بر مشتریان احتمالی تاثیر گذار باشد و با آنها رابطه بر قرار کند. اینرا به عنوان نکته دوم بحث در نظر داشته باشید .
حالا فرض کنید بجای یک کالا یک باور را می خواهید بفروشید و قشری در جامعه هستند که شما تا بحال نتوانسته اید نظر ایشان را تغییر دهید. اگر شما رسانه ای را بیابید که این گروه به آن اعتماد داشته باشند و بتوانید از طریق آن رسانه ایشان را مخاطب قرار دهید ضریب موفقیت شما افزایش می یابد و احتمالا تعداد بیشتری باور مورد نظر شما را خواهند پذیرفت.
در اینجا باور مورد نظر بد جلوه دادن کشورماست. هدف بدخواهان القا این باور به گروهیست که طی سالهای گذشته مخالف سیاستهای ضد جنگ دولت بوش و متقاضی مذاکرات دو طرفه و بر پایه احترام متقابل با ایران بوده اند. در واقع تقاضای این گروه از مردم و حمایت ایشان از اتخاذ چنین روشی توسط دولت اوباما – که تنها صد روز است که متصدی امور شده است –  یکی از دلایلیست که بسیاری از سیاستمداران را تشویق کرده است تا  از مذاکره با ایران سخن بگویند و از مخالفت لابیهای صهیونیستی و جنگ طلب نهراسند. حالا رویداد اخیر باعث شده است تا این بدخواهان بتوانند از رسانه ای با این گروه از مردم سخن بگویند که به آن اطمینان دارند و می تواند بر این باور ایشان اثر منفی بگذارد. با اینکار ایشان هزینه نزدیکی به ایران و مذاکرات سازنده با آنرا برای دولت فعلی افزایش می دهند.  آیا نباید این هزینه را در نظر گرفت؟