امروز صدمین سال کشته شدن هوارد باسکرویل در تبریز است. فرصت خوبی بود برای یادی از او. یادداشتی با همکاری پویان و دوست دیگری در روزنامه نیویورک تایمز چاپ شد که اینجا می توانید بخوانید.
-
دنبالکردن
دنبالشده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
سر خیابان فرصت 
سلام. كارتان با ارزش است. ولي در مورد اين جمله تون چي بايد گفت:
but most Iranians know his name.
خدا وكيلي من با فوق ليسانس و كلي مطالعات جانبي و قدري هم مطالعات تاريخي تا حالا راجع به اين بابا چيزي نشنيده بودم.
فكر نمي كنم از هر هزار ايراني يك نفر چيزي در اين باره بداند.
از یادداشت شما ممنونم. خودمونیم یک کمی ایرادتون بنی اسراییلیست. در تمام کتابهای تاریخ مشروطه ای که توسط حاضران در آن دوران نوشته شده است اسم این شخص آمده است و من فکر نمی کنم کسی باشد که تاریخ مشروطه را خوانده باشد و این را نداند. در ضمن این جمله ایست برای تجلیل از آدمی که از مرز غرب و شرق گذشته تا در کنار آدمهایی باشد که هموطنش نبوده اند. هدف ما از نوشتن این یادداشت این بود که بگیم درباره ایران و ایرانی ها چیزهای مثبتی هم وجود دارد و علیرغم تنشهای موجود ایران همیشه از خارجیانی که در کنار ایرانی ها قرار گرفته اند و جان باخته اند تجلیل کرده است. من متاسفم که جمله بندیش به نظر شما مناسب نبوده است
حرف شما درست. ولي نبايد اغراق ميكرديد. چون ممكن است امريكايي ها را به اشتباه بندازه. مثلا تصور كن فردا روزي اوباما احمدي نژاد را در يك كنفرانسي ببينه و بهش بگه تو رو به ارواح خاك هوارد باسكرويل بيا با هم دوست باشيم، بنده خدا محمود با خودش ميگه اين چي داره ميگه!
Did you receive any feedback from NYT readers? I was just curious.
a few comments on my blog, but we are asking for that. Thank you for asking Rouzbeh jaan.
I do not expect that particular person to have learnt much from history.