زدن برخی حرفها راحت نیست، ولی باید زد. برخی آدمها گمنامند ولی باید نام و یادشان را در خاطره حفظ کرد چون زندگیشان به انسانیت معنا می دهد. گرچه در بازیهای سیاست بسیاری می کوشند تا از رنجهای ایشان بهره بگیرند ولی ما نباید آن جانفشانیها و رنجها را فراموش کنیم. این ادای دین نیست بلکه اولین کاریست که برای انسان بودن باید بنام انسانیت انجام داد. خانم بلورچی یکی از این انسانها بود، که شب دوازدهم اسفند ماه سالجاری در تهران درگذشت.
او مادر علی بلورچی دانشجوی رشته الکترونیک دانشگاه صنعتی شریف، رتبه شش کنکور سراسری سال 1362 و فارغ التحصیل دوره سوم دبیرستان مفید بود، که بیست و شش سال پیش در 12 اسفندماه 1365 در شلمچه به همراه پنج نفر دیگر از بچه های مفید ( حسن کریمیان، منصور کاظمی، حمید صالحی، محسن فیض، کامیار قدس) به شهادت رسیده بود. علی تنها فرزند او بود و طی سالهای بعد از مرگ علی بچه های مفید در هفته شهداء با داستان زندگی او آشنا می شدند و از زبان خانم بلورچی درباره او می شنیدند. امسال عید نوروز بعد از بیست و شش سال دوری مادر و فرزند کنار هم خواهند بود.
یاد و خاطره شان جاوید باد.
سر خیابان فرصت 
بیان دیدگاه