سر خیابان فرصت

یک پاسخ برای “تهران دیگر انار ندارد:‌ اسلایدهایی از توسعه”.

1. 

   برهانی

   مِی 16, 2009 at 9:26 ب.ظ.

   تهران شهری بی تاریخ بی فرهنگ و بی زبان است.تاریخ تهران به زحمت به صدو اندی سال میرسد.در واقع تهران در تاریخ هفت هزار ساله ایران زمین کهن شهری کاملا بی اصالت و بی تاریخ و بی هویت محسوب میشود.لهجه هر قوم و شهری در ایران نشانه اصالت فرهنگ و تمدن آن قوم است و اینکه چرا مردم تهران هیچ لهجه خواصی ندارند و فارسی را به شکل کتابی آن حرف میزنند ریشه در این واقعیت دارد که این شهر فاقد تاریخ اصالت و فرهنگ و زبان خاصی است و بنابربن مردم تهران برای فرار از این واقعیت تلخ لهجه ها و اصالت ها و نشانه های فرهنگی شهرهای دیگر ایرانزمین کهن را به تمسخر می گیرند. به قول حافظ: یارب مباد آنکه گدا معتبر شود گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود و به قول شاعر بزرگ ایران زمین: تهران خرابه ایست که سگها درآن خوشند مرغان به اتفاق در این دخمه خامشند بی اصل و بی اصالت و فرهنگ و بی زبان مشتی وطن فروش قجر زاد ناخوشند بی ریشگان تازه به دوران رسیده اند وین گونه در فساد وطن سوز خود خوشند یارب مباد آنکه گدا معتبر شود گر معتبر شوند ترا نیز میکشند

   همانطور که همه می دانند اکثریت جمعیت شهر بی در و پیکر تهران را مهاجرانی که از اقصی نقاط ایران و حتی در سطح محدودی از سایر نقاط جهان به این شهر وارد شده و در آن سکونت پیدا کردند تشکیل می دهد.این افراد تهران نشین و نه تهرانی با فرهنگ ها و خرده فرهنگهای مختلف و بعضا بسیار متفاوت با هم در یک وجب جا از میهن عزیز و وسیع کشورمان بنام تهران جمع شده اند و معجونی از لهجه ها و فرهنگهای مختلف را تشکیل داده اند و بسیار سعی دارند بدلیل اینکه از اینجا رانده و از آنجا مانده اند سعی در پنهان کردن گذشته خود و اصل و نسب خود که حتی به یک واسطه هم نمی رسد برمی آیند.شاهد این مدعا هم اینستکه با هر کسی که مصاحبه می کنند می گوید متولد تهران است و وقتی صحبت از اصلیت می شود می بینید که مادر گرامی از یک ولایت و پدر گرامی هم از ولایت دیگری می باشند.خب شما از چنین فردی که چنین عقبه ای دارد و بشدت هم با اصل و نسب والدین خود مخالف است چه انتظاری دارید؟! این تهیه کنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون هم نمونه ای از این قماش هستند که از گذشته و موجودیت خانوادگی خود گریزانند و با تمسخر لهجه های مختلف سعی در پوشش این کمبود و عقده درونی خود دارند و در حقیقت به تمسخر خود و جد و آبادشان می پردازند.وقتی می بینند که مردم سایر استانها و شهرهای مختلف چطور از موطن آبا و اجدادی خود سخن می گویند و به زادگاه خود علاقمندند و با افتخار نام شهر و دیار خود را بر زبان می آورند آنها دچار خلا می شوند و با خودشان که چطور از گذشته خود فراری هستند مقایسه می کنند بهر نحوی سعی می کنند با این حرکات مسخره در حقیقت عقده درونی خودشان را کمی التیام ببخشند.وگرنه به شما اطمینان می دهم یک ایرانی اصیل که پشتوانه خانوادگی عمیق دارد و نه تنها از گذشته و وابستگی های قومی خانواده خود گریزان نیست بلکه به آن شدیدا علاقمند نیز می باشد هرگز هرگز با لودگی و مسخره کردن خود سعی در تمسخر گویش و لهجه دیگران نمی کند.گویش هایی که به خودی خود بهیچ وجه خنده دار نیستند و آن غربتی های بی اصل و نسب با دستکاری در نوع گویش آنرا مسخره جلوه می دهند. برای امتحان بپرسید خوب عزیزکم تو کجایی هستی عزیز؟ اگه گفت تهرانی( همان تهران نشین) بگویید خب نانازم بابا و مامان کجایی هستند؟ اگه باز هم ادعا کرد که باباجون و مامان جون هم تهران نشین هستند دیگه شما باور نکنید و با دیدین شناسنامه اش پی خواهید برد که مثلا این کارگردان و بازیگر و نویسنده تلویزیون به کجا ها که وصل نمی شود!!!!!