هر چهار سال یکبار جام شروع می شود. اولش می گویی: «به من چه! کی حوصله داره؟!» بعد یواش یواش علاقمند می شی؛ وقتی تیم قدری زمین می خورد و به خانه می رود. تو یک هشتم  دیگه داری بازیها را دنبال می کنی و می بینی که بیشتر از همیشه از این بازی خوشت می آد. جذبش می شی. تو یک چهارم جدی طرفدار شدی. یعنی می شود تیم تو ببرد و نظم کهکشان بهم نخورد؟ به نیمه نهایی که می رسی دیگه تو وجودت ریشه دوانده. انگار یک چیزی هست که مرز نمی شناسه یک جایی هست که می شه برنده بود و برنده شد. فینال که شروع می شه می دونی که بعد از این نبرد بزرگ باید تا چهار سال دیگه صبر کنی.  تا دوباره یادت بیاد که فوتبال یعنی چی و چرا مهمه.