یک فیلم درباره یک سانحه

 چند شب پیش تونستم فیلم سالی را ببینم که درباره پرواز یو اس ایرویز ۱۵۹۴ به خلبانی چسلی سالنبرگر (سالی)‌  و جفری اسکایلز  است. این پرواز وقتی هواپیمای ایرباس ۳۲۰  از فرودگاه لاگواردیای شهر نیویورک بلند می شود با غازهای کانادایی در حال مهاجرت برخورد می کند و هر دو موتور خود را از دست می دهد. سالی می کوشد که هواپیما را به یک فرودگاه بازگرداند ولی همه فرودگاهها دور هستند و او قدرت مانور ندارد. در نتیجه او این هواپیما را بر روی رودخانه هادسون (یا هودسون) فرود می آورد. همه مسافران هواپیما را ترک می کنند و توسط قایقهای گاردساحلی٬ پلیس شهر نیویورک نجات پیدا می کنند. با وجود آنکه مسافران در سرمای زمستان درهواپیمای در حال غرق هستند همه ۱۵۵ مسافر و خدمه این پرواز زنده می مانند و کسی آسیب نمی بیند. ماجرای فیلم درباره تحقیقات بعد از این پرواز است.

وقتی نوبت به رسیدگی به دلایل سانحه می شود شرکت هواپیمایی با یک هواپیمای از دست رفته مواجه است. بررسی جعبه سیاه نشان می دهد که موتور چپ هنوز کار می کرده است و شبیه سازی کامپیوتری نشان می دهد که سالی می توانسته است خود را به یک فرودگاه برساند. با اینحال وقتی عوامل انسانی را در نظر می گیرند و به تقاضای سالی برای تصمیم گیری خلبان ۲۵ ثانیه وقت در نظر می گیرند در هیچ شبیه سازی هواپیما سالم به فرودگاه نمی رسد. سالی و جفری قهرمانان این پرواز شناخته می شوند. هنوز از این رویداد بعنوان معجزه هادسون یاد می شود.

 سرعت عمل و مهارت سالی تا حد زیادی مدیون آموزش و  دوران پروازش در نیروی هوایی آمریکا بوده است. او در سال ۱۳۴۸ خورشیدی وارد آکادمی نیروی هوایی می شود و در طول خدمتش با هواپیمای اف – ۴ سری دی  یا همان فانتوم پرواز می کند. مهارت او در کنترل هواپیما و به سلامت فرود آمدن بر روی یک رودخانه حاصل تجربه مانورهای ناگهانی و پرواز با گلایدر است. وقتی فیلم را تماشا می کردم بی اختیار یاد خلبانهای ایرانی افتادم که احتمالا همزمان با سالی در آکادمی نیروی هوایی آمریکا به تحصیل مشغول بوده اند. فکر می کنم چند نفری از آنها این روزها به پرواز در خطوط هوایی در ایران یا کشورهای دیگر مشغول باشند.

در کل ماجرای این پرواز چند نکته جالب است. یکی دسترسی خلبانان٬ اتحادیه آنها و سایر افراد ذینفع به نوارهای صوتی کابین خلبان و دیگری شیوه تحلیل دلایل سانحه. احتمال وجود دلیل انسانی برای سانحه ای که با وجود نداشتن تلفات انسانی یک هواپیمای چند ده میلیون دلاری را از بین برد٬ برای شرکت هواپیمایی جدیست. و می تواند به زندگی کاری سالی خاتمه بدهد. ولی یک نظام بازرسی مستقل وجود دارد که همه جوانب را در نظر می گیرد و حتی می تواند از شرکت ایرباس کمک بگیرد. اطلاعات برای همه وجود دارد و شنیده ها و گفته ها و آدمهای مدعی این میان وجود ندارند. از طرف دیگر شهر نیویورک آماده چنین وضعیتیست. فکر اینکه این هواپیما روی رودخانه دیگری فرود آمده بود و تلفات احتمالی آن برای همه می تواند ترسناک باشد. در مجموع فیلم خوبی بود. دیدنش را به همه توصیه می کنم.