آقای خاتمی ونظریه بازیها

دیروز از نیامدن خاتمی ناراحت نشدم راستش اول عصبانی شدم. تردید در تصمیم گیری یک سیاستمدار بخصوص وقتی که در برابر افکار عمومی هست و دوستان دارند با برپایی موج سوم و فرستادن یادداشتهای نوستالژیک درباره او خفه ات می کنند آدم رو درگیر می کند. ولی راستش اختیاردار ایشان که ما نیستیم. ایشان الکش رو آویزون کرد ما هم باید کشکمان را بسابیم. در هر صورت کشک را باید سابید.
حالا همینجوری به کل مساله نگاه کنیم و یک کمی از نظریه بازیها Game Theory  استفاده کنیم.  این گزینه های آقای خاتمی بود:‌
۱. بماند ولی آرای اصلاح طلبان را بین سه کاندیدا (میرحسین و کروبی و خودش) بشکند که در رقابت با رییس جمهور فعلی (اصولگرایان کاندیدای دیگری نخواهند داشت) هستند. 
در این حالت:‌ یکی از سه کاندیدا به مرحله بعد می رسید ولی احتمال داشت پس از رقابتهای مرحله اول نتواند رای خودش را منسجم کند.
۲. بماند ولی میرحسین به نفع او کنار برود و کروبی بماند. در اینحالت رای بین دو کاندیدا می شکست و احتمال داشت آقای احمدی نژاد در دور اول رای بیاورد و انتخاب شود.
۳. بماند و میرحسین و کروبی به نفع او کنار بروند. این شاید برای خاتمی بهترین حالت بود ولی احتمالش با توجه به تصمیمات میرحسین و کروبی منتفی شد.
۴. به نفع یکی از دو رقیب کنار برود و به او کمک کند که رای بیاورد و جلوی شکسته شده آرا را بگیرد. اینجا دو گزینه داشت:
۱لف. از کروبی حمایت کند… که یکبار انتخابات را واگذار کرده است.
ب. از میرحسین موسوی حمایت کند. میرحسین چهره شناخته شده ای هست که دو دهه سکوتش باعث شده است همه درباره اش حدس و گمان بزنند. و بتوانند به مجهولش امید داشته باشند (البته نه خیلی! در زمینه اقتصاد حداقل ایشان بنظر نمی رسد تغییری کرده باشند).
نکته جالب اینجاست که همه فکر می کردند رای اصلاح طلبان بین خاتمی و میرحسین موسوی تقسیم می شود. در حالیکه فرض اینکه میرحسین موسوی برای کسانیکه به آقای احمدی نژاد رای دادند جذابتر است و آرا او را می شکند منطقی تر بنظر می رسد. اگر فرض کنیم که آقای میر حسین موسوی آرای آقای احمدی نژاد را می شکند  در واقع این تصمیم به نفع آقای کروبی تمام می شود.  در هر صورت هیچ نتیجه ای غیر ممکن نیست. نگارنده برود کشکش را بسابد که کشک سابیست که قطعیست.